تا اين كه در تيرماه 1362 مجلس خبرگان رهبری، آغاز به كار كرد كه بیشك يكی از اركان مهم و حساس نظام در مقابله با هجوم بی شائبه دشمنان نظام اسلامی است.
حساسيت مسئوليت مجلس خبرگان و تأثير عميق و گسترده آن در سرنوشت نظام اسلامی و آينده آن، به صورتی است كه بنيانگذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمينی(ره) اين مسئوليت را در «رأس همه مسئوليتها» قلمداد نموده و هشدار دادند كه «كوچكترين سهل انگاری و مسامحه و كوچكترين اعمال نظرهای شخصی و خدای نخواسته تبعيت از هواهای نفسانی كه ممكن است اين عمل شريف الهی را به انحراف كشاند، بزرگترين فاجعه تاريخ را به وجود خواهد آورد».
از اين رو، انجام اين وظيفه سترگ در قبال نهاد رهبری و حراست از صيانت آن، از كسانی ساخته است كه خود در سطح بالايی از بينش اجتماعی، خودسازی اخلاقی و دانش فقهی باشند. در واقع مجلس خبرگان از نهادهای ابتكاری در نظام سياسی كشور است كه برای اولين بار، با تدوين قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران در حقوق اساسی مطرح شده است. حضور فعال اين مجلس، پشتوانه اطمينانبخشی در جهت صيانت نظام به ويژه در لحظههای مخاطرهآميز است.
مجلس خبرگان رهبری با توجه به نيازهای فكری و علمی كشور و تأكيدات مكرر مقام معظم رهبری، در اجلاسيه 1371/11/28 مسئوليت پژوهش در موضوع حكومت اسلامی را بر عهده دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری گذارد. بر اساس اين مصوّبه، مركز تحقيقات در سال 1372 به منظور تبيين، تعميق و توسعه انديشه سياسی اسلام در موضوع حكومت اسلامی تأسيس شد كه گستره فعاليتهای آن در دو سطح داخل و خارج با اولويت داخل كشور است.
اين نوشتار به منظور آشنايی با مجلس و دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری و نيز مركز تحقيقات و فصلنامه حكومتاسلامی تدوين شده است.
دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری
