تا اين كه در تيرماه 1362 مجلس خبرگان رهبری، آغاز به كار كرد كه بی‏شك يكی از اركان مهم و حساس نظام در مقابله با هجوم بی شائبه دشمنان نظام اسلامی است.

حساسيت مسئوليت مجلس خبرگان و تأثير عميق و گسترده آن در سرنوشت نظام اسلامی و آينده آن، به صورتی است كه بنيان‏گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمينی‏(ره) اين مسئوليت را در «رأس همه مسئوليت‏ها» قلمداد نموده و هشدار دادند كه «كوچك‏ترين سهل‏ انگاری و مسامحه و كوچك‏ترين اعمال نظرهای شخصی و خدای نخواسته تبعيت از هواهای نفسانی كه ممكن است اين عمل شريف الهی را به انحراف كشاند، بزرگ‏ترين فاجعه تاريخ را به وجود خواهد آورد».

از اين رو، انجام اين وظيفه سترگ در قبال نهاد رهبری و حراست از صيانت آن، از كسانی ساخته است كه خود در سطح بالايی از بينش اجتماعی، خودسازی اخلاقی و دانش فقهی باشند. در واقع مجلس خبرگان از نهادهای ابتكاری در نظام سياسی كشور است كه برای اولين بار، با تدوين قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران در حقوق اساسی مطرح شده است. حضور فعال اين مجلس، پشتوانه اطمينان‏بخشی در جهت صيانت نظام به ويژه در لحظه‏های مخاطره‏آميز است.

مجلس خبرگان رهبری با توجه به نيازهای فكری و علمی كشور و تأكيدات مكرر مقام معظم رهبری، در اجلاسيه 1371/11/28 مسئوليت پژوهش در موضوع حكومت اسلامی را بر عهده دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری گذارد. بر اساس اين مصوّبه، مركز تحقيقات در سال 1372 به منظور تبيين، تعميق و توسعه انديشه سياسی اسلام در موضوع حكومت اسلامی تأسيس شد كه گستره فعاليت‏های آن در دو سطح داخل و خارج با اولويت داخل كشور است.

اين نوشتار به منظور آشنايی با مجلس و دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری و نيز مركز تحقيقات و فصلنامه حكومت‏اسلامی تدوين شده است.

دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری‏