إلی معاوية

وَأَرْدَيْتَاًلا جِيلاً مِنَ النَّاسِ كَثِيراً، خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّكَ وَأَلْقَيْتَهُمْ فِي مَوْجِ بَحْرِكَ، تَغْشَاهُمُ الظُّلُمَاتُ،تَتَلاَطَمُ بِهِمُ الشُّبُهَاتُ، فَجاروا عَنْ وِجْهَتِهِمْ وَنَكَصُواعلا عَلَی أَعْقَابِهِمْ، وَتَوَلَّوْا عَلَی أَدْبَارِهِمْ، وَعَوَّلُواعَلَی أحْسَابِهِمْ، إِلاَّ مَنْ فَاءَلا مِنْ أَهْلِ الْبَصَائِرِ، فَإِنَّهُمْ فَارَقُوكَ بَعْدَ مَعْرِفَتِكَ، وَهَرَبُوا إِلَی اللهِ سُبحانَهُ مِنْ مُوَازَرَتِكَ إِذْ حَمَلْتَهُمْ عَلَی الصَّعْبِ، وَعَدَلْتَ بِهِمْ عَنِ الْقَصْدِ. فَاتَّقِ اللهَ يَا مُعَاوِيَةُ فِي نَفْسِكَ، وَجَاذِبِ الشَّيْطَانَقيَادَكَ فَإِنَّ الدُّنْيَا مُنْقَطِعَةٌ عَنْكَ، وَالاَْخِرَةَ قَرِيبَةٌ مِنْكَ، وَالسَّلاَمُ

ترجمه

از نامه‏ های امام عليه السلام به معاويه...

گروه بسياری از مردم را بهلاكت افكندی با گمراهی و ضلالت‏ خويش آنان را فريفتی!و در امواج فتنه و فساد انداختی همان فتنه و فسادی‏ كه تاريكي هايش فراگير است و امواج شبهاتش همه آنها را در كام خود فروبرده ‏و اين سبب شد كه آنها از حق باز گردند،و بجاهليت و دوران گذشته رو آورند،بقهقرا برگشته،و بحسب و نسب و تفاخرات قومی اعتماد كنند،جز گروهی‏ از روشن ضميران و اهل بصيرت كه از اين راه باز گشته،و پس از آنكه تو راشناختند از تو جدا شدند.از همكاری و معاونت تو بسوی خدا فرار كردند،و اين‏ بآن خاطر بود كه تو آنها را بكاری صعب و پر مشقت(نبرد بر ضد حق!)وا داشتی‏ و از راه راست منحرفشان ساختی ای‏«معاويه‏»در برابر كارهايت از خدا بترس!
و زمامت را از دست ‏شيطان بگير!كه دنيا از تو بريده و آخرت بتو نزديك است.
(و پايان عمرت نزديك است)و السلام