نامه(56)

ومن كلامٍ

وصىّ به شريح بن هانىء لما جعله على مقدمته إلى الشام

اتَّقِ اللهَ فِي كُلِّ صَبَاحٍ وَمَسَاءٍ، وَخَفْ عَلَى نَفْسِكَ الدُّنْيَا الْغَرُورَ، وَلاَ تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ، وَاعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَرْدَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا تُحِبُّ، مَخَافَةَ مَكْرُوهِهِ، سَمَتْبِكَ الاََْهْوَاءُإِلَى كَثِيرٍ مِنَ الضَّرَرِ. فَكُنْ لِنَفْسِكَ مَانِعاً رَادِعاً، وَلِنَزْوَتِكَعِنْدَ الْحَفِيظَةِوَاقِماًقَامِعاً

ترجمه

از سفارشهاى امام عليه السلام‏«به شريح ابن هانى‏»زمانى كه وى را بعنوان فرماندهى لشكر به سوى‏شام فرستاد. [1]

در هر صبح و شام به ياد خدا باش و از خدا بترس،از دنياى فريب دهنده‏ بر خويشتن خائف باش،و در هيچ حال از آن ايمن مباش،اگر خويشتن را ازبسيارى از چيزهائيكه دوست ميدارى بخاطر ترس از ناراحتيهاى آن باز ندارى،هوا و هوسها تو را به زيانهاى فراوانى خواهند رساند، بنابر اين در برابر هوسهاى‏سركش مانع و رادع،و به هنگام خشم و غضب بر نفس خويش، شكننده وغالب باش!

توضيحات

[1]اين نامه را نصر بن مزاحم در كتاب صفين ص 121 آورده و آنچه در نهج البلاغه آمده قسمتى از آن نامه است كه به‏«شريح‏»نوشته و در كتاب‏«صفين‏»آمده است‏در مورد شرح حال شريح به توضيحى كه در ذيل شماره 438 آمده مراجعه‏ فرمائيد.