مِنْ عَبْدِ اللهِ عَلِيٍّ أَمِيرِالْمُؤمِنِينَ إِلَی مَنْ مَرَّ بِهِ الْجَيْشُ مِنْ جُبَاةِ الْخَرَاجِ وَعُمَّالِ الْبِلاَدِ.
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنِّي قَدْ سَيَّرْتُ جُنُوداً هِيَ مَارَّةٌ بِكُمْ إِنْ شَاءَ اللهُ، وَقَدْ أَوْصَيْتُهُمْ بِمَا يَجِبُ لله عَلَيْهِمْ مِنْ كَفِّ الاََْذَی، وَصَرْفِ الشَّذَی وَأَنَا أَبْرَأُ إِلَيْكُمْ وَإِلَی ذِمَّتِكُمْ مِنْ مَعَرَّةِ الْجَيْشِ إِلاَّ مِنْ جَوْعَةِ الْمُضْطَرِّ لاَ يَجِدُ عَنْهَا مَذْهَباً إلَیشِبَعِهِ. فَنَكِّلُواغع مَنْ تَنَاوَلَ مِنْهُمْ [شَيْئاً] ظُلْماً عَنْ ظُلْمِهِمْ، وَكُفُّ عَنْ مُضَادَّتِهِمْ، وَالتَّعَرُّضِ لَهُمْ فِيما اسْتَثْنَيْنَاهُ مِنْهُمْ، وَأَنَا بَيْنَ أَظْهُرِ الْجَيْشِ، فَارْفَعُوا إِلَيَّ مَظَالِمَكُمْ، وَمَا عَرَاكُمْ مِمَّا يَغْلِبُكُمْ مِنْ أَمْرِهِمْ، وَلاَ تُطِيقُونَ دَفْعَهُ إِلاَّ بِاللهِ وَبِي، أُغَيِّرْهُ بِمَعُونَةِ اللهِ، إِنْ شَاءَ اللهُ

ترجمه

از نامه ‏های امام عليه السلام به فرمانداران و بخشداران شهرهائی كه ‏لشكر از آنها عبور می‏كند.

فرمانی است از ناحيه بنده خدا علی امير مؤمنان عليه السلام به تمام كارگزاران‏ خراج و فرمانداران شهرستانهائی كه سپاه از منطقه آنها گذر ميكند.
اما بعد!من سپاهيانی را برای نبرد بسيج كردم كه با خواست‏ خدا ازآباديهای شما ميگذرند،و آنها را به آنچه خداوند بر آنها واجب كرده توصيه‏ نموده‏ ام.به آنان گفته ‏ام كه از آزار مردم و ايجاد ناراحتيها و مشكلات خودداری‏ كنند و من بدينوسيله در برابر شما و كسانيكه در پناه شما هستند از مشكلاتی كه‏ سپاهيان به وجود مي آورند از خود رفع مسؤليت می‏كنم،(كه آنها حق رساندن‏ هيچگونه زيان را به كسی ندارند)جز اينكه آنها سخت گرسنه شوند و راهی برای‏ سير كردن خود نيابند.بنابر اين اگر كسی از آنها،چيزی را از روی ستم ازافراد گرفت وظيفه داريد او را در برابر عملش كيفر كنيد.(و شما را نيز توصيه ‏ميكنم كه)جلوی زيانهای اشرار و بی‏ خردان منطقه خود را نسبت‏ به سپاهيان‏ بگيريد.و جز در آن موارد كه استثنا كردم متعرض آنان نشويد.من خود پشت‏ سر سپاه در حركتم. شكايات خود را پيش من آوريد،در آن موارديكه آنها بر شما چيره شده‏ اند و شما قدرت دفع آن را جز با كمك خداوند و من نداريد به من مراجعه كنيد.كه من به كمك خداوند آنرا تغيير می‏دهم و دگرگون ميسازم‏ انشاء الله.