بر اساس یافته‌های علمی، کودکانی که فاقد هرگونه اسباب‌بازی هستند، فضا و امکانات کمتری برای بازی دارند و از لحاظ شناختی نیز از همسالان خود عقب‌تر هستند. همچنین مغز آنها از لحاظ جسمی 20 تا 30 درصد کوچک‌تر از همسالانی است که از کودکی خود با اسباب‌بازی لذت برده‌اند.
بنابراین، انطباق محصول با وضعیت فرهنگی، معرفی شخصیت‌ها و قهرمانان و الگوهای داخلی (ملی و اسلامی) جلوگیری از هجوم فرهنگ بیگانه و کاهش تبلیغ خشونت از جمله مسائلی هستند که از طریق اسباب‌بازی می‌تواند بر کودکان اثر مستقیم داشته باشند. از سوی دیگر، مسئله اقتصادی و ارزش مالی اسباب‌بازی اهمیت فراوانی دارد و توجه به صنعت اسباب‌بازی، مزایایی مانند اشتغال‌زایی، سودآوری فراوان و گسترش تولید ملی را به همراه دارد. همین مسئله ضرورت بحث را دوچندان می‌کند.
اما با وجود ضرورت بررسی صنعت اسباب بازی به‌ویژه در قامت فرهنگی، متأسفانه شاهد بی‌توجهی مسئولان و مردم به تأثیرات سوء اسباب‌بازی در حوزه فرهنگی هستیم. غافل از آن‌که تأثیرات فرهنگی محصولات وارداتی و همچنین تولیدات داخلی بی کیفیت و بدون هدف در حوزه اسباب‌بازی قادر خواهد بود که دشمنان را در این عرصه حریص کرده و علاوه بر کسب درآمد بالا در این حوزه، فرهنگ غربیِ خود را در بدنه کشور تزریق کند و این می‌تواند نخستین گام در سازمان‌دهی تهاجم فرهنگی در ایران اسلامی باشد. از همین رو مهم‌ترین سؤالی که در این عرصه می‌توان مورد کنکاش قرار داد این است که «چگونه می‌توان همه بازیگران و ذی‌نفعانِ صنعت اسباب‌بازی کشور را در تمامی سطوح، به تأثیرات فرهنگی اسباب‌بازی آگاه و از غفلت آنها در این زمینه جلوگیری کرد؟»
برای پاسخ به این پرسش پس از مررو دیدگاه مقام معظم رهبری، بر روی منابع پژوهشی مرتبط با موضوع اسباب‌بازی روش فراتحلیل اجرا شده و سپس در بخش دوم به پیشینه‌شناسی صنعت اسباب‌بازی با رویکرد فرهنگی پرداخته می‌شود. در بخش پایانی نظرات کارشناسان حوزه‌های مرتبط با اسباب‌بازی و راهکارهای آنها جمع‌آوری شده است.
برای تهیه این محصول می توانید با دفتر پژوهش نامه به شماره 02532910663 تماس حاصل نمایید
