إلی زياد بن أبيه وهو خليفة عامله عبدالله بن العباس علی البصرة، وعبد الله عامل أميرالمؤمنين عليه السلام يومئذ عليها وعلی كور الاَهوازوفارس وكرمان: السلام يومئذ عليها وعلی كور الاَهوازوفارس وكرمان:
وَإِنِّي أُقْسِمُ بِاللهِ قَسَماً صَادِقاً، لَئِنْ بَلَغَني أَنَّكَ خُنْتَ مِنْ فَيْءِالْمُسْلِمِينَ شَيْئاً صَغِيراً أَوْ كَبِيراً، لاَََشُدَّنَّ عَلَيْكَ شَدَّةً تَدَعُكَ قَلِيلَ الْوَفْرِ ثَقِيلَ الظَّهْرِ ضَئِيلَ الاََْمْرِ وَالسَّلاَمُ
ترجمه
از نامه های امام عليه السلام [1]
نامه ای است كه امام عليه السلام به«زياد بن ابيه»جانشين فرماندارشعبد الله بن عباس در«بصره»نوشته است و«عبد الله بن عباس»در آن روزگار فرمانداری «بصره» و «اهواز» و «فارس»و«كرمان» و ديگر نواحی آنجا را از طرف امام عليه السلام عهده دار بود:
صادقانه به خداوند،سوگند ياد میكنم اگر گزارش رسد كه از غنائم و بيت-المال مسلمين چيزی كم يا زياد به خيانتبرداشتهای،آنچنان بر تو سختبگيرم كهدر زندگی كمبهره و بینوا و حقير و ضعيف شوی و السلام
توضيحات
[1]«ابن واضح»در تاريخ خود جلد 2 ص193 و«بلاذری»در كتاب«انساب الاشراف»ص 162 چاپ اعلمی آن را آورده اند.
و«بيهقی»در كتاب«المحاسن و المساوی»جلد 2 صفحه 201 چاپ مصرجملاتی از اين نامه را ذكر كرده است.
(مصادر نهج البلاغه جلد3 ص243)
