إلی محمد بن أبي بكر لما بلغه توجّدهمن عزله بالاَشتر عن مصر، ثم توفي الاَشتر في توجهه إلی هناك قبل وصوله إليها
وَقَدْ بَلَغَنِي مَوْجِدَتُكَمِنْ تَسْرِيحِالاََْشْتَرِ إِلَی عَمَلِكَ وَإِنِّي لَمْ أَفْعَلْ ذلِكَ اسْتِبْطَاءً لَكَ فِي الجَهْدِ، وَلاَ ازدِياداً لَكَ فِي الْجِدِّ، وَلَوْ نَزَعْتُ مَا تَحْتَ يَدِكَ مِنْ سُلْطَانِكَ، لَوَلَّيْتُكَ مَا هُوَ أَيْسَرُ عَلَيْكَ مَؤُونَةً، وَأَعْجَبُ إِلَيْكَ وِلاَيَةً.
إِنَّ الرَّجُلَ الَّذِي كُنْتُ وَلَّيْتُهُ أَمْرَ مِصْرَ كَانَ رَجُلاً لَنَا نَاصِحاً، وَعَلَی عَدُوِّنَا شَدِيداً نَاقِماً فَرَحِمَهُ اللهُ! فَلَقَدِ اسْتَكْمَلَ أَيَّامَهُ، وَلاَقَی حِمَامَهُ وَنَحْنُ عَنْهُ رَاضونَ، أَوْلاَهُ اللهُ رِضْوَانَهُ، وَضَاعَفَ الثَّوَابَ لَهُ. فَأَصْحِرْـ لِعَدُوِّكَ، وَامْضِ عَلَی بَصيرَتِكَ، وَشَمِّرْ لِحَرْبِ مَنْ حَارَبَكَ، وَادْعُ إِلَی سَبِيلِ رَبِّكَ، وَأَكْثِرِ الاِسْتِعَانَةَ بِاللهِ يَكْفِكَ مَا أَهَمَّكَ، وَيُعِنْكَ عَلَی مَا يُنْزِلُ بِكَ، إِنْ شَاءَ اللهُ
ترجمه
از نامه های امام عليه السلام [1]
به«محمد ابن ابو بكر»هنگامی كه در اثر عزلش از فرمانداری«مصر»و قرار دادن«مالك اشتر»بجای او ناراحتشده بود.و سرانجام كه«اشتر»دربين راه از دنيا رفت و به آنجا نرسيد.
اما بعد!به من خبر رسيده كه از فرستادن«اشتر»به سوی فرمانداريت ناراحت شده ای،ولی اين كار را من نه به اين جهت انجام دادم كه تو درتلاش و كوششت كندی ورزيده ای،و يا برای اين باشد كه جديتب يشتری بخرج دهی اگر آنچه در اختيارت قرار دارد از تو گرفتم تو را والی جائی قرار دادم كه هزينه آن بر تو آسانتر و حكومت آن برايت،جالب تر است.
آن مردی كه من او را فرماندار«مصر»كرده بودم،مردی بود كه نسبت بما ناصح و خير خواه،و نسبت به دشمنانمان سختگير و درهم كوبنده بود،خدای او را رحمت كند كه ايام زندگی خود را كامل كرد،عمر را به پايان برد و مرگ را ملاقات نمود در حالی كه ما از او راضی بوديم، خداوند هم نعمت خشنوديش را بر او ارزانی داردو پاداشش را مضاعف گرداند.(اما اكنون)تو برای پيكار با دشمنت سپاه رابيرون آر و طبق بصيرت و فهمت در مبارزه با او حركت كن.دامن جنگ رابرای كسی كه با تو می جنگد به كمر زن،و مردم را در راه پروردگارت به مبارزه دعوت كن.از خداوند بسيار ياری طلب كه مشكلاتت را حل خواهدكرد،و در شدائديكه بر تو نازل ميشود ياريت میكند.«انشاء الله»
توضيحات
[1]پس از آنكه امام(ع)از حركت عمرو عاص برای گرفتن سر زمين مصرآگاه شد،مالك اشتر را خواست و فرمان حكومت آنجا را بنام او نوشت از اوخواست كه نگذارد از ناحيه معاويه شكستی به نيروها وارد شود.
مالك حركت كرد و همانگونه كه میدانيم و در شرح حال مالك در پاورقيهای مربوط به عهدنامه مالك خواهيم گفت در بين راه،وسيله مامورين سری معاويه مسموم گشت، توانست به مصر برسد.از طرفی محمد ابن ابی بكر كه فرماندار آن سرزمين بود از اينكه قرار بود مالك اشتر فرماندار آنجا شود و او عزل گردد ناراحت شد خبر اين ناراحتی به امام(ع)رسيد نامه بالا را كه پس از شهادت مالك بوده برای محمد نوشت.(الغارات ج 1 صفحه 268)
ابو الحسن مدائنی و طبری در تاريخ خود در حوادث سال 38 و بلاذری درشرح حال علی(ع) در كتاب انساب الاشراف ص 400 اين نامه را نقل كردهاند.
(مصادر نهج البلاغه ج3 ص 322)
