إلی عمروبن العاص
فَإِنَّكَ جَعَلْتَ دِينَكَ تَبْعاً لِدُنْيَا امْرِیءٍ ظَاهِرٍ غَيُّهُ، مَهْتُوكٍ سِتْرُهُ، يَشِينُ الْكَرِيمَ بِمَجْلِسِهِ، وَيُسَفِّهُ الْحَلِيمَ بِخِلْطَتِهِ، فَاتَّبَعْتَ أَثَرَهُ، وَطَلَبْتَ فَضْلَهُ، اتِّبَاعَ الْكَلْبِ لِلضِّرْغَامِ يَلُوذُ إلَی مَخَالِبِهِ، وَيَنْتَظِرُ مَا يُلْقَی إِلَيْهِ مِنْ فَضْلِ فَرِيسَتِهِ، فَأَذْهَبْتَ دُنْيَاكَ وَآخِرَتَكَ! وَلَوْ بِالْحَقِّ أَخَذْتَ أَدْرَكْتَ مَا طَلَبْتَ، فَإِنْ يُمَكِّنِ اللهُ مِنْكَ وَمِنِ ابْنِ أَبِي سُفْيَانَ أَجْزِكُمَا بِمَا قَدَّمْتُما، وَإِنْ تُعْجِزَا وَتَبْقَيَا فَمَا أَمَامَكُمَا شَرٌ لَكُمَا، وَالسَّلاَمُ
ترجمه
از نامه های امام عليه السلام به عمرو عاص [1]
تو دين خود را تابع كسی قرار داده ای كه گمراهی و ضلالتش آشكار است و پرده اش دريده! افراد با شخصيت و بزرگوار در همنشينی با او لكه دار ميشوند،و انسان حليم و عاقل با معاشرت با او به سفاهت و نادانی ميگرايد.تو گام به جای قدم او گذاشتی،و بخشش او را خواستار گرديدی،همچون سگی كه بدنبال شيری برود،به چنگال او متكی شده و منتظر قسمتهای اضافی شكارش باشد كه بسوی او اندازد(تو با اين كار)دنيا و آخرتت را تباه كرده ای! در حاليكه اگر بحق می پيوستی آنچه ميخواستی به آن ميرسيدی. (چرا كه استعداد كافی داری) اگر خداوند به من امكان دهد و دستم به تو و پسر«ابو سفيان»برسد كيفر آنچه انجام داده ايد بشما خواهم داد.اما اگر حوادث بصورتی پيش آمد كه من آن قدرت را نيافتم و شما باقی مانديد آنچه در پيش داريد و در سرای آخرت برای شما مهيا شده بدتر است.و السلام
توضيحات
[1]طبق نوشته ابن ابی الحديد اين نامه را نصر ابن مزاحم در كتاب صفين آورده.
ولی آنچه در اينجا آمده با آنچه ابن ابی الحديد نقل كرده تفاوت بسيار دارد.
